Sonja heeft allerlei praktische vragen: “Hoe kan ik straks formulieren invullen?”, “Hoe moet ik dat doen met het geld?”, “Kan hij mij uit huis zetten als het huis op zijn naam staat?”, “Hoe moet ik reageren als hij weer agressief wordt?”

Sonja is verdrietig. Ze heeft een huwelijk van bijna 40 jaar achter de rug. Inmiddels zijn zij beiden gepensioneerd en de hele dag bij elkaar. Vroeger was er werk en waren er kinderen om voor te zorgen. Zij heeft behoefte aan aanhankelijkheid, hij uit zich anders en wil niet overvallen worden met plotselinge knuffels. Vanuit onmacht ontstaat er vaak een gespannen sfeer. Meerdere malen is er verbale agressie en Sonja weet niet hoe het ooit nog goed kan komen. Niet met het huwelijk, want dat wil ze niet meer, maar met het alleen zijn zonder partner en het leven weer oppakken. Nadat we allerlei praktische zaken hebben geregeld, de juridische onderdelen met Lise Proenings, de advocaat van het echtscheidingsspreekuur hebben besproken, is er een moment van stilte. Ik laat het even zo. Mensen hebben tijd nodig om de informatie in hun hoofd en de emoties in hun lijf te ordenen. Dan kijkt ze me aan en zegt: “Het gaat me lukken. Het is jouw ook gelukt, daardoor weet ik dat het kan”. Als ik wegga zie ik een vrouw die haar schouders eronder zet en haar leven weer oppakt.